Agility, a way of life,

Eenmaal besmet door het agilityvirus nam het mijn leven over, de tuin werd vol met hindernissen gezet, kleinere trainingsatributen in de huiskamer. En tenslotte een verhuizing naar een huis met een grotere tuin zodat we volop onze favotriete sport kunnen beoefenen.

Tijdens de trainingen van mijn honden ben ik voortdurend op zoek naar hun sterke en minder sterke kanten. De zwakkere punten probeer ik uit te bouwen en daarvoor leer ik de honden simpele truckjes (ezelfsbruggetjes) zodat ook het moeilijke makkelijker voor ze wordt. De sterke punten probeer ik te benutten en te perfectioneren. Mijn honden werken altijd naar vol vermogen en zijn daarom de beste agility honden in de wereld. Dat vertel ik ze elke dag.

Kinkajou, mijn eerste succesvolle pyreneese herder. dankzij hem heb ik veel agility vrienden leren kennen. Samen reisde we heel europa en bezochten vele internationale wedstrijden. Kinkajou was snel en wendig en kon jaren goed meekomen met de Nederlandse top. Samen met Kinkajou heb ik vele leuke resultaten behaald. Hij werd behendigheidskampioen in 2003, mocht 9 keer deelnemen aan de IMCA, was 5x lid van het Nederlandse team wat werd uitgezonden naar de wereldkampieonschap. Hij werd Deens kampioen agility en won zowaar de jutlandia als de Fioniacup. De eoropean open bezochten we al toen er nog geen selectie voor nodig was en tot 2012 mocht hij ieder jaar deelnemen aan het Nederlands kampieonschap. Een toernooi dat we nooit konden winnen. Kinkajou heeft agility gedaan tot zijn 12 jaar, toen ik constateerde dat hij staar kreeg en wat slechter ging horen heb ik hem direct uit de sport gehaald. Kinkajou is overleden toen hij bijna 17 jaar oud was. We missen hem nog iedere dag

Dizzely, dochter van Kinkajou. Zij wil geen fouten maken en is daarom getraind truckjes. Zo weet ze wat ze moet doen en krijgt ze het idee dat ze het goed doet. En dat gevoel houden we vast ook al gaat alles finaal mis, Dizzely zal geloven dat we gewonnen hebben. Dit concept wierp zijn vruchten af. speelt al jaren in graad 3 en we waren te zien op vele internationale toermooien. Zo won zij de chec open, werd 2x 4e op de Nederlandse kampieoenschappen en behaalde een 5e plaats tijdens de IMCA in Nederland enkele jaren terug. Tot op heden wist Dizzely zich elk jaar te plaatsen voor de Nederlandse kampioenschappen individueel en met haar team.  Nadat Dizzely op 11 jarige leeftijd door een ongelukje in het bos haar heup uit de kom heeft gehad, is ze nooit meer terug gekomen in de sport. Ze is er helemaal van genezen, maar hoeft geen hindernissen meer te nemen. Dizzely geniet van haar pensioen en gaat nog vrolijk mee wandelen iedere dag. 

Babische, ze begon in agility en was een erg veelbelovend hondje. Babische is snel en wendig en behaalde moeiteloos haar kwalificatie voor de 2e graad. Echter moest ik helaas constateren dat babische de agility wereld niet zo prettig vond. Trainingen vind ze leuk, maar op wedstrijden doet ze graag oefeningen die strak omkaderd zijn en dicht bij mij. Dat heeft mij doen besluiten om Babische uit de agility te halen. We zijn daarna bezig geweest met Doggy dance. Dat was helemaal haar ding en ze leerde snel. Echter een glansrijke carriere is het nooit geworden omdat het dansen en de agility niet goed te combineren was.

Meyron, deze hond is het meest bijzonder van allemaal. Nadat Meyron in 2009 een zwaar autoongeluk heeft gehad was zijn agility carriere voorbij. Hij brak zijn poot, kneusde al zijn ribben zwaar en verloor zijn linker oog. Het is een wonder dat hij dit overleefd heeft. Maar Meyron bleek sterker dan wie dan ook had verwacht en na 4 zware operaties krabbelde hij weer op en werd een echte levensgenieter. Meyron neemt zelfs weer hindernissen en soms doet hij mee aan een wedstrijd. Momenteel speelt hij leuk mee in de 2e graad, maar gezien zijn verleden gaan we Meyron niet zwaar belasten. Hij is onze clow in het veld. Hij vind het geweldig om agility te doen maar we gaan hem zeker niet overbelasten.

Nabyz is ons nieuw talent. Toen Nabyz 1 jaar oud was lande hij bij het springen over een sloot in een konijnenhol en brak zijn poot. Een erg ongelukkig voorval wat zijn wilde jeugd beperkte. Inmiddels is de plaat van zijn poot verwijderd en Nabyz voor 100% genezen verklaard. Daarna is hij in training gegaan. Nabyz leert snel en blijkt een talent. In iets meer dan een jaar tijd promoveerde hij van de 1e graad naar de 2e graad en direct door naar de 3e graad. In 2014 mocht hij met zijn team meedoen aan het NK teams en wist zich te kwalificeren voor de european open (waar we overigens niet naar toe konden gaan).  In 2016 werd Nabyz 2e in de C-klasse van de Limburgse competitie ARL. Daarna heb ik hem landelijk vrijwillig laten degraderen naar graad 2. De langere lijnen die daar aangeboden worden liggen ons veel beter.  

Gyula, mijn kleine chinese crested. Gevonden omdat ik graag een hondje in de small klasse wilde en de uitdaging zocht in een ander ras. In Gyula heb ik de uitdaging gevonden. Het is moeilijk geweest om de sleutel te vinden tot motivatie. Maar met veel shaping en de juiste manier van clickertraining, geduld en hem de tijd te geven het allemaal zelf uit te vinden hebben we elkaar gevonden. Er zijn nog enkele barrieres te overwinnen. Zo is Gyula bv erg snel afgeleid op een wedstrijd en word onzeker van de mensen in de ring of dicht naast de kant. Maar ook hier wordt aan gewerkt en iedere keer gaat het weer beter. Inmiddels mag Gyula starten in graad 2 landelijk en inj graad 3 regionaal. Het gaat steeds beter, maar de slalom vindt hij echt niet leuk en is en blijft onze bottleneck.